Jako że kocham Azję a zwłaszcza Japonię, chciałam iść na japonistykę. jednak to było dla mnie zbyt kosztowne i za daleko, dlatego poszłam na skróty grzebiąc swoje marzenia na zawsze, co okazało się złym wyborem drogi w życiu.

Jako że kocham Azję a zwłaszcza Japonię, chciałam iść na japonistykę. jednak to było dla mnie zbyt kosztowne i za daleko, dlatego poszłam na skróty grzebiąc swoje marzenia na zawsze, co okazało się złym wyborem drogi w życiu.

W internecie możemy czuć się w miarę anonimowo, więc mogę to opisać. Jakiś czas temu zauważyłem, że moja dziewczyna jest bardziej nieobecna niż zwykle. Zacząłem podejrzewać, że ma kogoś innego. Po poważnej rozmowie, przyznała mi się, że po latach milczenia odezwał się do niej chłopak z czasów liceum. Na razie smsują, ale czuje, że dawne uczucia pomału odżywają i nie wie co robić. Zwierzyłem się z tego przyjacielowi, który chodził z moją dziewczyną do liceum, więc również i z jej dawną miłością. Mój przyjaciel bardzo się zdziwił, bo powiedział mi, że kilka tygodni temu był na jego ślubie… W przypływie emocji, poprosiłem go numer do żony tego lowelasa. Nie wiele myśląc zadzwoniłem i wytłumaczyłem kim jestem. Jego miłosna intryga skończyła się tak, że moja dziewczyna za wszystko mnie przeprosiła i się zaręczyliśmy. A ja, właśnie prowadzę sprawę rozwodową tego żałosnego Casanovy. Podobno, w życiu każdy z nas, spotyka trzy osoby, z którymi nie warto pogrywać. Jedną z nich jestem ja.

W internecie możemy czuć się w miarę anonimowo, więc mogę to opisać. Jakiś czas temu zauważyłem, że moja dziewczyna jest bardziej nieobecna niż zwykle. Zacząłem podejrzewać, że ma kogoś innego. Po poważnej rozmowie, przyznała mi się, że po latach milczenia odezwał się do niej chłopak z czasów liceum. Na razie smsują, ale czuje, że dawne uczucia pomału odżywają i nie wie co...

Czasem jestem tak bardzo zdenerwowana, że zapominam o tym, że jestem osobą myślącą. Podczas egzaminu, trzęsą mi się ręce, fale gorąca i zimna na przemian atakują moje ciało, a ja piszę jakieś całkowite bzdury na kartce. Nie zastanawiam się nad sensem pytań, chcę po prostu zapisać odpowiedź i jak najszybciej wyjść z sali. Ten impuls jest błędny, gdyż pomimo tego, że się nauczyłam i byłam przygotowana popełniłam wiele błędów i byłam zmuszona spotkać się z wykładowcom na poprawce. Działanie impulsywne, dla mnie zawsze kończyło się w sposób tragiczny.

Czasem jestem tak bardzo zdenerwowana, że zapominam o tym, że jestem osobą myślącą. Podczas egzaminu, trzęsą mi się ręce, fale gorąca i zimna na przemian atakują moje ciało, a ja piszę jakieś całkowite bzdury na kartce. Nie zastanawiam się nad sensem pytań, chcę po prostu zapisać odpowiedź i jak najszybciej wyjść z sali. Ten impuls jest błędny, gdyż pomimo tego, że się...

Zmieniłam szkołę dwa dni przed rozpoczęciem roku szkolnego. Dlaczego? Poczułam, że potrzebuję zmiany i miałam wrażenie, że będzie to zmiana na lepsze, wywróci moje życie do góry nogami i sprawi, że stanie się ono barwniejsze. Nie myliłam się. Zmiana zapewniła mi dobre wykształcenie, miłość mojego życia i wzmocniła mój charakter. Było to jedyne ryzyko na jakie w życiu odważyłam. Mam nadzieję, że nie ostatnie.

Zmieniłam szkołę dwa dni przed rozpoczęciem roku szkolnego. Dlaczego? Poczułam, że potrzebuję zmiany i miałam wrażenie, że będzie to zmiana na lepsze, wywróci moje życie do góry nogami i sprawi, że stanie się ono barwniejsze. Nie myliłam się. Zmiana zapewniła mi dobre wykształcenie, miłość mojego życia i wzmocniła mój charakter. Było to jedyne ryzyko na jakie w życiu...

Zmieniłam szkołę dwa dni przed rozpoczęciem roku szkolnego. Dlaczego? Poczułam, że potrzebuję zmiany i miałam wrażenie, że będzie to zmiana na lepsze, wywróci moje życie do góry nogami i sprawi, że stanie się ono barwniejsze. Nie myliłam się. Zmiana zapewniła mi dobre wykształcenie, miłość mojego życia i wzmocniła mój charakter. Było to jedyne ryzyko na jakie w życiu odważyłam. Mam nadzieję, że nie ostatnie.

Zmieniłam szkołę dwa dni przed rozpoczęciem roku szkolnego. Dlaczego? Poczułam, że potrzebuję zmiany i miałam wrażenie, że będzie to zmiana na lepsze, wywróci moje życie do góry nogami i sprawi, że stanie się ono barwniejsze. Nie myliłam się. Zmiana zapewniła mi dobre wykształcenie, miłość mojego życia i wzmocniła mój charakter. Było to jedyne ryzyko na jakie w życiu...

Pod wpływem impulsu wyznałam chłopakowi, w którym się kochałam swoje uczucia! Powiedziałam, co miałam do powiedzenia, a później zaczęłam się zastanawiać, że tak naprawdę mogłam wszystko zepsuć! Ale tak się nie stało! Teraz jesteśmy zaręczeni i planujemy ślub!

Pod wpływem impulsu wyznałam chłopakowi, w którym się kochałam swoje uczucia! Powiedziałam, co miałam do powiedzenia, a później zaczęłam się zastanawiać, że tak naprawdę mogłam wszystko zepsuć! Ale tak się nie stało! Teraz jesteśmy zaręczeni i planujemy ślub!

Zawsze marzyłam o tym, by pracować jako dziennikarz w gazecie.
Zaraz po ukończeniu studiów przyjęłam się na staż do popularnego tygodnika, byłam szczęśliwa, bo wreszcie robiłam to co lubiłam.
Miałam mnóstwo pomysłów i czułam się spełniona.
Pamiętam swój artykuł o złomiarzach.Chodziłam do skupu i zawierałam znajomości z panami z marginesu, którzy zbierali złom, a wyszedł z tego bardzo ciekawy artykuł, który dawał do myślenia.
Nigdy nie osądzajmy, bo nie wiadomo jak potoczą się nasze losy...
Do rzeczy. Staż był ciekawy, ale zarobek marny. W tym czasie dostałam w spadku kawalerkę po cioci, nie stać mnie było na czynsz. Rodzice przebąkiwali, żebym znalazła normalną pracę.
Pani dyrektor redakcji była ze mnie bardzo zadowolona i obiecała mi etat we wrześniu. Pozostały dwa miesiące stażu. Dawałam z siebie wszystko.
Pierwszego września szłam do redakcji cała w skowronkach. Miało się ziścić moje największe marzenie. Wchodzę do pokoju, a tam nowa dziewczyna.
-To Magda- powiedziała dyrektorka- nowy dziennikarz.Od dziś zaczyna z nami pracę.
Przetrwałam jakąś tą prezentację, a potem wpadłam do pokoju dyrektora.
- Przecież to ja miałam obiecany etat, starałam się przez pół roku, a ta Magda przyszła z ulicy i zajęła moje miejsce. To nie w porządku, odchodzę.- powiedziałam wzburzona.
- Musiałam ją przyjąć, ale obiecuję, że będziesz następna.-odpowiedziała dyrektor.
-Już pani nie wierzę- powiedziałam przełykając łzy. Poszłam do szafki, wyjęłam dyktafon i położyłam jej na biurku.
Wybiegłam z redakcji i tyle...Dyrektorka do mnie dzwoniła z prośbą o powrót, ale byłam zawzięta.
Od tego czasu minęło 15 lat. Porzuciłam marzenie o dziennikarstwie. Dziś wiem, że tamtego dnia źle zrobiłam, trzeba było zostać w redakcji. Myślę, że następny etat byłby mój. Nawet nie dałam tej dyrektorce dojść do słowa.
Postąpiłam głupio pod wpływem impulsu, chwili i do dzisiaj tego żałuję.

Zawsze marzyłam o tym, by pracować jako dziennikarz w gazecie.
Zaraz po ukończeniu studiów przyjęłam się na staż do popularnego tygodnika, byłam szczęśliwa, bo wreszcie robiłam to co lubiłam.
Miałam mnóstwo pomysłów i czułam się spełniona.
Pamiętam swój artykuł o złomiarzach.Chodziłam do skupu i zawierałam znajomości z panami z marginesu, którzy zbierali złom, a wyszedł z...

To wydarzyło się kilka lat temu. Razem z bratem graliśmy na komputerze, kiedy zawiesiła się gra. Nie wiedziałam co robić w tej sytuacji, więc zaczęłam uderzać dłońmi w przyciski klawiatury. Tata to usłyszał, od razu przybiegł i wyłączył komputer, wyganiając nas z pokoju.
Po tym wydarzeniu nie miałam żadnych nieprzyjemnych konsekwencji, ale tym bardziej nie była to też dobra decyzja. Jednak czasem rodzina wspomina tę sytuację i ma ze mnie wielki ubaw.

To wydarzyło się kilka lat temu. Razem z bratem graliśmy na komputerze, kiedy zawiesiła się gra. Nie wiedziałam co robić w tej sytuacji, więc zaczęłam uderzać dłońmi w przyciski klawiatury. Tata to usłyszał, od razu przybiegł i wyłączył komputer, wyganiając nas z pokoju.
Po tym wydarzeniu nie miałam żadnych nieprzyjemnych konsekwencji, ale tym bardziej nie była to też dobra...

Najburzliwszym okresem w życiu człowieka jest okres dojrzewania. To wtedy głównie dajemy się ponosić emocjom. A najbardziej jest irytujące kiedy młodym, ukształtowanym ludziom udowadnia się, że ich zdanie jest nic niewarte bo... są młodzi. Mistrzami tego fachu są nauczyciele. I z pewnością niejeden z nas ugryzł się w język by nie palnąć im prosto w twarz co o nich myślimy.
No właśnie... A ja się w język nie ugryzłam. Niejednokrotnie. Ciężko jednak określić czy było warto czy nie - owszem, potem ma się problemy, jednak z drugiej strony... pozwalanie się poniżać do niczego nie prowadzi

Najburzliwszym okresem w życiu człowieka jest okres dojrzewania. To wtedy głównie dajemy się ponosić emocjom. A najbardziej jest irytujące kiedy młodym, ukształtowanym ludziom udowadnia się, że ich zdanie jest nic niewarte bo... są młodzi. Mistrzami tego fachu są nauczyciele. I z pewnością niejeden z nas ugryzł się w język by nie palnąć im prosto w twarz co o nich myślimy.
...

Czasem nie powiem tego, co bym chciała, a czasem nie mówię nic albo powiem coś, czego nie chcę. To właśnie mój problem. Gdy moja głowa jest pełna pomysłów, ciekawych historii, ogarnięta nieskończoną wyobraźnią to i tak ograniczam się do powiedzenia czegoś nieznacznego lub po prostu zatrzymuję to dla siebie. Potem tego strasznie żałuję. No, ale niestety również czasem powiem trochę za dużo. Pod wpływem emocji gadam coś, czego nie powinnam, niestety prawie zawsze powiem coś krzywdzącego. Boli mnie to, że czasem nie potrafię się ugryźć w język. W takich sytuacjach sięgam po dobrą książkę, by napełnić moją głowę nowymi pomysłami i staram się nic nie mówić...tylko czytać, czytać i jeszcze raz czytać.

Czasem nie powiem tego, co bym chciała, a czasem nie mówię nic albo powiem coś, czego nie chcę. To właśnie mój problem. Gdy moja głowa jest pełna pomysłów, ciekawych historii, ogarnięta nieskończoną wyobraźnią to i tak ograniczam się do powiedzenia czegoś nieznacznego lub po prostu zatrzymuję to dla siebie. Potem tego strasznie żałuję. No, ale niestety również czasem powiem...